Pazartesi, kimileri için hareket demek, yeni planlar, başlangıç lar, aktiflik, verimlilik demek. Kimileri için ise stres, bunalım, send- rom demek. Ailemizden, dostlarımızdan çok iş arkadaşlarımızla, evimizden çok ofisimizde geçirdiğimiz bir hayat için pazartesi, aslında bizim rutinimiz demek.

Bugünümüz, yarınımız, hayatımız demek.  Pazartesiyi algılayışımız ile hayatımızı algılayışımız birebir ilişkilidir ve bu durum ruh halimizi, hayat enerjimizi çok yakından ilgilendiriyor. Hem dost sohbetlerinde hem sosyal medyadaki paylaşımlarda özellikle kurumsal hayat içinde giderek daha sık karşılaştığımız konu, iş hayatlarının bunaltıcılığı, verimsizliği, günümüz dünyasının yoruculuğu, hayatlarımızın ne kadar hızlı geçtiği, hiçbir isteğimize zaman bulamayışımız  ve tüm bunların yarattığı korkuyla karışık umutsuzluk ve çaresizlik hissi… Yani genel olarak bir günlük hayatımızdan şikayetçilik ve düşüş hali… Sözümüz hayatını tutkuyla yaşayanlar, heyecanla çalışanlar meclisinden dışarı ama çoğunlukta bir tükenmiş- lik halidir gidiyor. Herkeste bir arayış var, ancak arayış dediğimiz şey pek aktiviteye geçemiyor çoğu zaman, akıllardan “ah keşke şunu yapabilsem” gibi cümlelerle geçip gidiveriyor, şikayetçi olunan hayatın koşturmacasında savrulup kayboluyor. Hepimizin bu kadar isteği, hayali varken ve hepimizin hayatı kısacıkken bizi bun- lara başlamaktan alıkoyan şeyler neler acaba?